BİR NORMALLEŞME HİKÂYESİ

Değerli okuyucular, 01 Mart 2021 de Bilim Kurulu toplanıp bir takım kararlar aldılar. Cumhurbaşkanı da çıkıp bu alınan kararları bir bir açıkladı.

Açıklanan karara göre risk haritası (???) baz alınarak “ödül ve ceza sistemi” getirilerek risk durumuna göre kapalılık ve yasaklılık durumu değişkenlik gösterdi.

Buraya kadar her şey olağan bir işleyişteydi.

Zaten bunları biz biliyorduk. Mart ayında Nisan ayına kadar hızlıca normalleşme adımlarının tamamlanacağını, Nisan ayından Mayıs ayına kadar her şeyin açılacağını. Vee beklenen Turizm sezonuna da Turizm işletmelerinin full kadro ile gireceğini bilmek için müneccim olmaya gerek yok.

Risk durumu ne olursa olsun, Turizm sezonu açılacak bu reel bir gerçek. Herkes elini kolunu sallaya sallaya malum virüsü yaydıkça yayacak. Olan yine küçük esnafa olacak.

Bu işin faturasını her zaman esnaf ödeyecek. Aldıkları bu kararda cezalandırılan illerde ceza kime kesiliyor?

Ne oldu da artışta olduğu beyan edilen vaka sayılarına rağmen normalleşmeye girildi. Madem normalleşmeye girilecekti bunu pekâlâ yılbaşından sonra vakalar çok düşükken yapmak mümkün değil miydi?

Artık görün. İnsanlar bitti, esnaf diye bir şey kalmadı, her gün kepenk kapatılıyor.

İcra dosyaları  arttıkça artıyor. İşverenler işçi maaşlarını, dükkân kiralarını, kredilerini, ödemelerini ödeyemez hale geldiler.

Tuzu kuru olanlar bu yazdıklarımdan zerre kelime anlamazlar ama bu iş siyaseti geçti beyler, garanti maaşı olanlar unutmasınlar ki o garanti maaşlar bu esnaftan alınan vergiler ile ödeniyor.

Bu haftaki köşemi herkesin gönlüne koyduğu lakin sözle dile getiremediği bir kelam ile sonlandırıyorum.

“Kurt bu kışı da geçirir ama asla yediği ayazı unutmayacak”

Saygılarımla…