ANNEM

Annem canım annem anlatır

Geçmişin özlemini

Halılar dokunur narin eller de

Nasıl da neşeli, hoş sohbetler de

Ar, namusun yok olmadığı

Kimsenin kimse de yok gözü

Utangaç al al yanakları

Konuşurken kızarırdı yüzleri

Mendile işlenmiş haberi yok sevdaları

Nesibe bağlanır

Sebatla beklenirdi yarları

Sabahın seherinde uyanırdı

Saçları taranır, yazmaları rengarenk

Beklenir dost olan yürekler

Hep bir neşe, bir muhabbet

Hataları örter, sırları saklar

Nerde bizde…

Bizi sırtımızdan vurmaya hazırlanan

Sevgiler menfaate dayanan

Arı,  namussuzluğu moda sayan

Kendini göstermek için yarışan

Sevke daldık özü unuttuk

Bu dünyada kalıcıyız mı sandık

Ölüm bir sela,  bir kuru toprak

Unuttuk merhameti , bize verilen emaneti

Eskiler edebi beyaz umayine saklar

Leke tutmasın diye öğütler

Emelidir lekesiz ahirete gitmek

Simdiler umayini sırtında saklar

Her yeri lekeli, her yeri gaflet

Bilmezler ki edebi,  ayayı

Neyse ben yazdım yine

Bir nasihattir almak isteyen