İçimdeki Ses

Kendini Dinlemeli Bazen

Bazen insan kendini dinlemek ister,

Bir pencerenin ardına saklar kendini

Düşünceler bırakmaz peşini

Umarsızca bakar gibi

Sessizdir hayat ona

Bazen baktığı pencere de daralır

Manzarası bile boğar

Gerçekler ardı ardına gelir gibi

Sahte sözlere aldanmış gibi bakar

Sessizdir gözyaşları bile

Akarken ses çıkarmaz

Yanaklarından süzülüverir

Baktığı pencere dar gelir

Bazen bakar insan bir pencereden

Yalnızlığın vermiş olduğu

Hüzünle bakar, uçsuz bucaksız

Gökyüzüne,  kifayetsizdir yaşananlar.

Aldanmışlıklar, boşa geçen bir ömür

Bazen baktığı pencerede mutluluk bulur gibi gönlü coşar gülücükler

Yüzü de aydınlanıverir

Baktığı pencereden

Bazen insan unutulmak ister

Baktı pencereden ufka uçmak

Uzaklara çok uzaklara uçmak ister

Sadece yalnızlığı ve umut

Bazen insan coşar da coşar

Bağırmak ister yeter dermiş gibi

Hayata, insanlara, yükselmek ister

Baktığı penceresine manzarasına inat

Sadece bakar hep bakar Biraz mavi, biraz buruk, Biraz beyaz …