HAYAT
Çiçeklerde bulur insan huzuru
Rabbimin verdiği güzellikler
Şükür ve sadakat
Bir ışıktır dünyaya
Bir hüzün var olsa da yürekte
Mutluluk arar sessizliğine
Bazen bir çiçekte
Bir kırlangıcın kâinatında
Bazen bir kelebeğin
Muhteşemliğinde arar
Bir tebessüm belirir yüzünde
Gülmeyi unutmuş yüreğinde
Gözlerinde derindir acı
Saklar bir kenarda
Dökülen gözyaşlarını
Kimse duymasın, bilmesin ister gibi
Yalnız, kimsesiz bir yetimdir
Öksüz kalmış, sol yani yarım
Biçare divane gibi
Yürür, yürür durur
Belkilerle bir ömür geçer
Kaybolan gençliği
Umursamazlığın bendinde
Unutulmuşluğun öksüzlüğüdür yaşadığı
Azizim… Ne zaman bir umut
Olsa hep bir hüzün
Bir kırıklık paramparça
Bu yürek, özlemler acı
Sessiz, çaresiz
Dağlara sığmayan bir çığlık gibi
Bir kere olsa mutlu olsam Bir kere olsa gülsem der, gibidir hayat