OĞUL

Bazen akıl yorulur ve sadece

Dinlenmek ister düşünmek

Artık ağır gelir bükülen

Omuzlara sanki kırılır gibi

Düşünen akıl mı? Yoksa vicdan mı?

İnsan bazen bakar

Baktığı yere dalar gider

Uzaklara belki de yanı başına

Bir sıcak omuz arar evlat gibi

Oğul gibi başını omzuna

Ağırca başını koyar

Güvendiği evlat kokusuna

Canım… Der gibi ciğer parçasına

Eskiyi düşünür küçük

Ellerini öptüğü ana döner

Düşüp düşüp baktığı

Günler geçer gözünün önünden

Bir sıcaklık kaplar bedenine

Evlat can gibi canandır

Ömür bir avuç işte gelip geçer

Ellerinden akıp gider

Sadece güzel anılar kalır bize

Bir varmışla başlayan

Bir yokmuşla biten

Bazen mutlu sonu olan

Bazen hüzünlü bir şarkı

Edasın da saklıdır hayat

Ey hayat acı biber misali

İçini yakan kavurup atan

Ölüm gibi sonsuz olmayan

Sonu musallaya dayanan

Bir masal gibidir…